وقتی مساله ای به عنوان رقابت و پس از آن شهرت،‌ تعریف می شود، انسان ها تلاش می کنند خود را در آن بنمایانند. ذات انسان اینگونه است که دوست دارد به او توجه شود. حال اگر این علاقه، در مسیری عقلانی قرار نگیرد و صرفا به مسیری احساسی منحرف شود، موجبات انحراف انسان از انسانیتش فراهم گشته است. حتی گاهی این امور به اسم دین و انسانیت هم ممکن است صورت گیرد. مثلا گاهی مسابقاتی در مسائل دینی دیده می شود که به جای ارتقاء فکر و روح انسانی، صرفا یک بازی شهرت به نظر می رسد. مثل همین نوشتن قرآن بر تار مو و از این قبیل کارها!

تفکری که در مقابل اندیشه الهی در جهان فعال است، توانسته با ایجاد مسابقه و رقابت در امور احساسی در مقابل امور عقلانی و ارزشهای انسانی توجه انسان ها را به خود جلب نماید. در این حال، خدا پرستان اگر در این مسابقه پیروز هم شوند، باز در زمین آنها بازی کرده اند. با این کار، در واقع ملاک ارزشگذاری را عملا اینگونه تعریف نموده است و مردم را در این امور به رقابت واداشته که عده زیادی تلاش می کنند هر کاری شده انجام دهند تا نامشان در گینس ثبت شود! مثلا همین فوتبال یا بسیاری از ورزش های هیجانی دیگر را در نظر بگیرید که به چه میزان توانسته مردم را متوجه خود سازد. البته اصل ورزش و فوتبال و تخلیه هیجان مشکلی ندارد. اما سوء استفاده از آن است که مشکل ساز می باشد. حواشی این بازی گاهی به نحوی است که ورزش را از یاد می برد و در واقع حواشی بر متن غلبه می کند. اصلا شاید بتوان گفت حرفه ای شدن ورزشها به این است که به نحوی شوند که دنیای سلطه بهتر بتواند از آنها سودجویی کند. باید این رقابت را به امور عقلانی و ارزش های انسانی کشاند. مثلا مردم ما به جای اینکه ملاک ارزشگذاریشان خوشکلی باشد و تلاش کنند با انوع آرایش ها خود را زیبا نمایند تا ارزشمند شوند، باید تلاش کنند فکر خود را تقویت نمایند تا ارزشمند شوند.

به نظر حقیر می بایست در مقابل گینسی که امور احساسی در آن بر امور عقلانی غلبه دارد، باید گینسی ایجاد شود که امور عقلانی و ارزشی در آن بر امور احساسی غلبه داشته باشد. در آن گینس باید زیارت اربعین کربلا ثبت شود. نه در این گینست موجود. البته تعیین مصادیق آن جای بحث دارد؛ اما این مساله می تواند یکی از اموری باشد که در تمدن آینده اسلامی کارآیی زیادی داشته باشد.